เรื่องย่อ Stonehearst Asylum สถานวิปลาศ เรื่องราวของ เอลิซ่า (เคท เบคคินเซล) ที่ตกหลุมรักกับ เอ็ดเวิร์ด (จิม สเตอร์เจส) นักเรียนหมอจบใหม่จากฮาร์วาร์ด ที่เดินทางมาทำงานในสถาบันจิตเวช โดยที่เขาไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วเธอก็เป็นคนไข้ของสถาบันจิตเวชแห่งนี้ ซึ่งถูกยึดครองโดยบรรดาคนไข้จิตป่วยเรียบร้อยหมดแล้ว
ตัวอย่างหนังออนไลน์
รีวิวหนัง
Stonehearst Asylum (Brad Anderson / USA / 2014)
ชอบเรื่องมันมากนะมันสุขปนเศร้าเคล้าคลอกับความสนุกสนานดี แต่มันเล่าความลึกลับซ่อนเงื่อนระหว่างทางทื่อๆ ตรงๆ มากไปหน่อย มันจะเรียลลิสต์หรือกึ่งแฟนตาซีก็ไม่แน่ใจ ความเป็นหนังลึกลับมันขาดการปูพื้นความสงสัยและรายละเอียดตัวละครที่จะทำให้เราระแคะระคายกับร่องรอยของสถานการณ์ต่างๆ ก็เลยทำให้ตัวละครหลากคาแร็กเตอร์ที่จริงๆแล้วมีอะไรซ่อนอยู่เยอะแยะซึ่งช่วยสร้างเสน่ห์ความน่าสนใจให้กับเรื่องราวได้กลับถูกซ่อนไว้เยอะมากไปหน่อยจนมองไม่เห็นและรู้สึกแทบไม่ได้โดยเฉพาะในส่วนของรักโรแมนติก ทำให้หนังแทบทั้งเรื่องก่อนจะหักมุมที่เห็นความรักระหว่างจิตแพทย์หนุ่มกับหม้ายสาวสวยโรคจิตนั้นมันไม่น่าเชื่อในรักแรกพบ มันไม่เมคเซนส์สำหรับเราทำให้รู้สึกว่ามันตั้งใจสร้างคอนฟลิกต์ให้ยิ่งใหญ่มากเกินไปหน่อย
แน่นอนว่ามันส่งผลต่อให้ฉากรักๆใคร่ๆและโดยเฉพาะไคลแม็กซ์ซึ่งมีมาก่อนจุดหักมุมครั้งสุดท้าย แต่พลังมันน้อยกว่าจุดหักมุมตอนท้ายมากๆๆๆ โดยเฉพาะตัวละครสำคัญของ Jim Sturgess ที่มีผลกับเรื่องมากๆ แต่กลับมีมิติได้แค่น้อยนิด การแสดง บทและการกำกับการแสดงสำหรับตัวละครอื่นก็ไม่เพียงพอที่จะสร้างมิติให้สะท้านสะเทือนได้เหมือนกันทั้งๆ ที่ปมตัวละครมันน่าสนใจมากๆ รุนแรงในแง่ชั่วดีและร้าวรานพอสมควร แล้วหนังก็ตั้งหน้าตั้งตารอทำซึ้งยิ้มหวานซะขนาดนั้นในตอนจบ แต่กลับถูไถให้ได้แค่ความรู้สึกเบาๆบางๆและเอ๊ะๆอ๋อๆให้เก็ตเรื่องราวเท่านั้น เสียดายมากๆ
แต่รวมๆ แล้วเราก็ยังโอเคที่หนังไม่ได้เปลี่ยนมุมมองตัวละครคนบ้าหรือคนปกติจากหน้ามือเป็นหลังมือโดยไร้เหตุผลด้วยการอาศัยความโรแมนติกหรือแฟนตาซีคุณงามความดีมาตะล่อมให้หลงลอยตามน้ำ เพียงแค่เรายังรู้สึกว่ามันทื่อตรงเกินไป และตัวละครในหนังคนบ้าก็มีความเป็นคนได้มากกว่านี้นี่นะ..ก็เลยกลายเป็นแค่หนังพล็อตตามสูตรสำเร็จเรื่องหนึ่งแค่นั้นเองทั้งที่ความพิเศษมันเยอะมากๆ สำหรับคนที่อ่านหนังสือหรือรู้เรื่องราวตอนจบมาแล้ว นอกจากความสนุกที่พอดูพอได้..นอกเหนือจากนั้นก็คงได้แค่ความรู้สึกเฉยๆ ชาๆ กลับบ้านไป
ที่ว่าๆ มาทั้งหมดนี่ยังชอบอยู่นะแต่มันก็ยังเสียดายมากอยู่ดี